Zabudowa planowana ma na celu zapewnienie prawidłowego rozwoju poszczególnych obszarów kraju z uwzględnieniem właściwych związków przestrzennych między urządzeniami produkcyjnymi i usługowymi na tych obszarach i stworzenie w ten sposób warunków do wszechstronnego zaspokojenia potrzeb ludności, a także ochrony naturalnych bogactw i walorów przyrodniczych kraju. Zabudowa planowana opiera się na opracowanym i zatwierdzonym dla każdej miejscowości tzw. planie zagospodarowania przestrzennego. W planie takim określony jest rozwój i wielkość danego miasta czy wsi, przeznaczenie i sposób użytkowania poszczególnych terenów, układ komunikacyjny, itd. Część terenów zależnie od potrzeb przeznacza się pod zabudowę mieszkaniową, część rezerwuje się pod budowę budynków użyteczności publicznej lub na potrzeby przemysłu, handlu i usług, zabezpiecza się też odpowiednie miejsca na tereny wypoczynkowe, sportowe, a grunty o wyższej jakości gleby wyłącza się spod zabudowy, przeznaczając je całkowicie podprawy rolne. Od szeregu lat prace planistyczne prowadzone są również i na terenach wiejskich. Zabudowa planowa może powodować pewne ograniczenia w stosunku do właścicieli niektórych działek. Ograniczenia takie są jednak konieczne z uwagi na ogólne dobro społeczne. Początkowo mogą one wydać się niewygodne, później jednak okażą się na pewno słuszne. Zabudowa planowa ma na celu nie tylko korzyści materialne, ekonomiczne czy zdrowotne, lecz także przyczynia się do zharmonizowania zabudowy, wprowadzenia ładu i estetycznego wyglądu naszych miast i wsi.
Pojęcie zabudowy planowanej
